پاورپوینت تاریخچه بابیت و شرح حال باب (pptx) 19 اسلاید
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (.pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد اسلاید: 19 اسلاید
قسمتی از متن PowerPoint (.pptx) :
بنام خدا
كليات بحث:
چکیده مقدمه تاریخچه بابیت و شرح حال باب سرگذشت باب بعد از ادعای بابیت عقاید انحرافی بابیت میرزا حسینعلی بهاء و مسلک بهائیت فرقه های بابیت و بهائیت عقاید انحرافی بهائیت حمایت رژیم پهلوی از بهائیت
هدايت بهاييان از جانب قرآن
چكيده:
بابیت انشعاب از شیخیگری و بهائیت منشعب از بابیت است. با بررسی دقیق و محققانه می توان به این نکته مهم و اساسی رسید که همه این فرق را پشت پرده معاندین اسلام و استکبار و استعمار طراحی و هدایت می کند؛ بنابراین ضروری به نظر می رسد که نسبت به این فرق ضاله آشنایی کافی و اطلاعات لازم را داشته باشیم تا در برابر کید و مکر دشمنان اسلام دچار مشکل نشویم. در این تحقیق سعی بر این است که ردپای استعمار به نوعی در شکل گیری این فرقه بطور مستند نمایانده شود و برای جویندگان حقیقت روشن شود که استعمار با شناسایی نقاط قوت و ضعف، چگونه در براندازی اسلام طرح ارائه می دهد و برای پیاده شدن آن با تمام قوا هزینه می نماید.
در این پژوهش برآنیم تا چگونگی شکل گیری بابیت و بهائیت، حمایت جدی استعمار روس و انگلیس در شکل گیری آن و در نهایت پشتیبانی جدی انگلیس و صهیونیسم جهانی جهت ادامه حیات بهائیت این فرقه منحط و ضاله را بنمایانیم و ثابت کنیم که استکبار جهانی و صهیونیسم چگونه با تمام قوا، بهائیت را مورد حمایت شدید خود قرار می دهد و در دوره های مختلف تحت حمایت آنان اهداف خصمانه و اسلام ستیز خویش را پیش می برند.
در این تحقیق سعی بر این است جهت تنویر افکار عموم مسلمین و جهان اسلام، نحوه شخصیت سازی توسط استعمار، شخصیت و شرح حال سید علی محمد باب شیرازی، افکار التقاطی و عقاید انحرافی وی،در نهایت نوع برخورد علمای اسلام با ایشان و اجرای حکم توسط امیرکبیر و همچنین شخصیت و شرح حال اجمالی میرزا حسینعلی بهاء، چگونگی شکل گیری شخصیت ایشان، حمایت جدی از جانب انگلیس و صهیونیسم، حمایت رژیم پهلوی از بهائیت با توصیه انگلیس و اسرائیل، عقاید انحرافی بهائیت، فرقه های بابیت و بهائیت و نحوه ادامه حیات و حمایت از جانب استعمار مورد تبیین و بررسی قرار گیرد.
مقدمه:
تاریخ اسلام از صدر تاکنون با فراز و نشیب های فراوانی روبه رو بوده است که باعث ایجاد شکاف و مشکلات خاصی برای اسلام و مسلمین بوده است. از جمله تهدیدهای جدی برای اسلام، از یک طرف برخی از طرفداران ادیان و مذاهب و از طرفی دیگر تعدادی از به ظاهر مسلمانانی که اسلام را به خوبی درک نکرده بودند و یا به تعبیری تفسیر به رای می کردند که با مبانی متقن و قوی قرآنی و روایی مطابقت نداشته است.
در یک بررسی کلی نیز می توان به این نتیجه دست یافت که از سیاست های کلی معاندین اسلام که با برنامه های هدفمند دین مبین اسلام مشکل جدی داشتند تمرکززدایی حکومت اسلامی و ایجاد تفرقه و شکاف عمده در خیمه اسلام بوده است در این راستا از برنامه های عمده آنان، یافتن افرادی کج فهم و تربیت آنان برای پیاده کردن اهداف شوم خود می باشد.
به طور کلی فلسفه تاسیس فرق انحرافی متعدد در طول تاریخ اسلام و ایجاد شکاف در امت واحد اسلامی، تمرکززدایی در جهان اسلام و تبدیل حکومت متمرکز اسلامی به دولت های کوچک تحت سلطه استعمار جهت نیل به سیاست های از پیش تعیین شده خویش بوده است و این ادعا در آثار و منابع متعدد تاریخی قابل اثبات می باشد که از جمله آنها می توان به خاطرات مستر همفر و کینیاز دالکورکی اشاره نمود.
از فرق انحرافی ساخته و پرداخته استعمار به یقین دو فرقه ضاله وهابیت و بهائیت است که در پیاده کردن اهداف استعماری نقش محوری داشته اند ، از یک منظر می توان گفت که این دو فرقه به منزله دو غده سرطانی در جهان اسلام بودند که وهابیت در بین اهل سنت و در مخالفت با دیدگاههای عمده علمای سنی و بهائیت در میان اهل تشیع و در مخالفت با مبانی فکری اصیل شیعه ایجاد شدند و تاکنون مشکلات زیادی را برای عالم اسلام به وجود آورده اند و همچنان مورد حمایت جدی معاندین اسلام و صهیونیسم جهانی می باشند.
تاریخچه بابیت و شرح حال باب
بنیانگذار فرقه بابیه سیدعلی محمد شیرازی است. از آنجا که او در ابتدای دعوتش مدعی بابیت امام دوازدهم شیعه بود و خود را طریق ارتباط با امام زمان می دانست، ملقب به «باب» گردید و پیروانش «بابیه» نامیده شدند. [1]
سیدعلی محمد در سال 1235ق. در شیراز به دنیا آمد. در کودکی به مکتب شیخ عابد رفت و خواندن و نوشتن آموخت. شیخ عابد از شاگردان شیخ احمد احسایی(بنیانگذار شیخیه) و شاگردش سیدکاظم رشتی بود؛ بنابراین سیدعلی محمد باب از همان ابتدا با شیخیه آشنا شد، به طوری که چون سیدعلی محمد در سن حدود نوزده سالگی به کربلا رفت در درس سیدکاظم رشتی حاضر شد. در همین درس بود که با مسائل عرفانی و تفسیر و تاویل آیات و احادیث و مسائل فقهی به روش شیخیه آشنا شد. [2]
سیدکاظم رشتی افکار و عقاید غلوآمیزی در باره ائمه طاهرین(ع) داشت و آنان را مظاهر تجسم یافته خدا یا خدایان مجسم می انگاشت و می گفت: باید در هر زمانی یک نفر میان امام زمان(عج) و مردم باب و واسطه فیض روحانی باشد. این گونه عقاید توجه سید علی محمد را به خود جلب کرد و از مریدان خاص وی گردید و از همانجا بود که فکر دعوی بابیت در ذهن او راه یافت. [3]
قبل از رفتن به کربلا، مدتی در بوشهر اقامت کرد و در آنجا به ریاضت کشی پرداخت. در هوای گرم بوشهر بربام خانه رو به خورشید برای تسخیر خورشید اورادی می خواند و حرکات مرتاضان هندی را تقلید می کرد.[4]
پس از فوت سیدکاظم رشتی، در سال 1260ق سیدعلی محمد نخست ادعای ذکریت و بعد ادعای بابیت(یعنی باب علوم و معارف خدا و راه اتصال به مهدی موعود«عج») و سپس ادعای مهدویت نمود و به تدریج ادعای نبوت و شارعیت کرد و مدعی وحی و دین جدید گردید، و بالاخره این ادعا را به ادعای نهایی ربوبیت و حلول الوهیت در خود پایان داد. [5] بنابراین با توجه به مطالب ذکرشده می توان گفت که بابیت انشعابی از شیخیگری است.
سرگذشت باب بعد از ادعای بابیت
ابتدای امر هیجده تن از شاگردان سیدکاظم رشتی که نزد بابیان به حروف حی(ح=8، ی=10) مشهورند به باب ایمان آوردند، و هرکدام در نقطه ای به تبلیغ مسلک بابیگری پرداخته، جمعی را به آئین او درآوردند. خود باب را نیز از عراق به مکه رفت و در آنجا دعوی مهدویت خود را آشکار ساخت. سپس به بوشهر بازگشت و در آنجا اقامت گزید. [6] فعالیت بابیان، علمای شیعه و نیز حکومت قاجار را نگران ساخت. از این رو به دستور حکمران فارس، باب را از بوشهر به شیراز منتق کردند، ولی او دست از فعالیت های تبلیغی خود برنداشت، لذا به دستور حاکم شیراز مجلس مناظره ای بین او و علمای شیعه ترتیب داده شد، و او از عقاید خود اظهار ندامت کرد. وی را به مسجد بردند و او در جمع مردم دعاوی خود را تکذیب و استغفار کرد. [7] وی در جمع مردم شیراز گفت: «لعنت خدا برکسی که مرا وکیل امام غایب بداند. لعنت خدا بر کسی که مرا باب بداند».[8]
اما پس از چندی بار دیگر همان ادعا را تکرار و تبلیغ می کرد. از این رو، او را دستگیر و زندانی کردند. پس از مدتی از شیراز به اصفهان منتقل گردید و از آنجا به آذربایجان منتقل شد و در قلعه جهریق- نزدیک ماکو- زندانی کردند(1236ق). سپس از آنجا وی را به تبریز بردند،[9] وی در تبریز ادعای مهدویت کرد و خود را امام زمان خواند و بابیت را که قبلا ادعا کرده بود به «بابیت علم خداوند» تاویل کرد.
او در مجلس علما نتوانست ادعای خود را ثابت کند و از پاسخ مسائل دینی فروماند و جملات ساده عربی را غلط خواند. از این رو بار دیگر توبه نامه نوشت[10]؛ اما طولی نکشید که ادعای پیامبری کرد و کتاب «بیان» را کتاب آسمانی خویش اعلام کرد. او خود را برتر از پیامبران و ناسخ اسلام دانسته و مدعی شد که با ظهور او قیامت برپا شده است. [11]
علی محمد باب نسبت به مخالفان عقیده اش، خشونت شدیدی را سفارش نمود و وظیفه فرمانروایی بابی را این می داند که جز بابی ها کسی را بر زمین باقی نگذارد و غیر از کتابهای بابیان، دیگر کتب باید همه محو و نابود شوند و بابیان جز کتاب بیان و دیگر کتب بابیان را نیاموزند. پس از مرگ محمدشاه قاجار در سال 1264ق مریدان علی محمد باب آشوبهایی در کشور پدید آورده و به قتل و غارت پرداختند. میرزا تقی خان امیرکبیر به جهت فرو نشاندن فتنه بابیان در صدد اعدام علی محمد باب برآمد. درنهایت سیدعلی محمد باب را در حضور ناصرالدین میرزا در مجلس علما محاکمه کردند و سرانجام به جرم ارتداد از دین و افساد در میان مومنین به همراه یکی از پیروانش به نام محمدعلی زنوزی در 28شعبان 1266ق در تبریز تیرباران شدند. [12]
عقاید انحرافی بابیت
سیدعلی محمد باب آرا و عقاید متناقضی ابراز داشته است اما از کتاب بیان که آن را کتاب آسمانی خویش می دانست، برمی آید که خود را برتر از همه انبیای الهی و مظهر نفس پروردگار می پنداشته است و عقیده داشت که با ظهورش آیین اسلام منسوخ و قیامت موعود در قرآن، به پا شده است. [13]
علی محمد باب خود را مبشر ظهور بعدی شمرده و او را «من یظهره الله» (کسی که او را خدا آشکار می کند) خوانده است و در ایمان پیروانش به او تاکید فراوان دارد. او نسبت به کسانی که آیین او را نپذیرفتند خشونت بسیاری سفارش کرده است و ازجمله وظایف فرمانروای بابی را این می داند که نباید جز بابیها کسی را بر روی زمین باقی بگذارد. باز دستور می دهد غیر از کتابهای بابیان همه کتابهای دیگر باید محو و نابود شوند و پیروانش نباید کتاب بیان و کتابهای دیگر بابیان، کتاب دیگری را بیاموزند. [14]
در تالیفات سیدعلی محمد باب نیز این انحرافات به چشم می خورد، از جمله نخستین کتاب وی تالیفی است در تفسیر سوره یوسف که بابیان آن را «قیوم السماء» می خوانند. «بیان» مشهورترین کتاب او به عربی و فارسی است. سبک تالیف او مخلوطی از عربی و فارسی است؛ عربی نویسی او غالبا با موازین نحو و دستور زبان مطابقت ندارد. نزد بابیان این کتاب به صورت کتاب وحی و شریعت و احکام آسمانی تلقی می شود. در این کتاب انحرافاتی وجود دارد که به مواردی از آن اشاره می شود:
در باب چهارم از واحد ششم کتاب«بیان» آمده است: در چهار منطقه نباید کسی جز بابی وجود داشته باشد: در فارس، خراسان، آذربایجان و مازندران.
در باب هیجدهم از واحد هفتم آمده است: اگر کسی دیگری را محزون سازد، واجب است که نوزده مثقال طلا به او بدهد. و اگر ندارد، نوزده مثقال نقره بدهد.
در باب نوزدهم از واحد هشتم آمده است: برهرکس از پیروان باب واجب است که برای طلب اولاد ازداج کند، اما اگر زن کسی باردار نشد، حلال است برای حامله شدن او از یکی از برادران بابی خود یاری بگیرد، نه از غیربابی.
در باب چهارم از واحد هشتم آمده است: هرچیزی بهترین آن متعلق به نقطه(یعنی خود باب) و متوسط آن به متعلق به حروف حی(هجده تن از یاران باب) بوده و پست ترین آن برای بقیه مردم است. [15]
میرزا حسینعلی بهاء و مسلک بهائیت
میرزا حسینعلی بهاء در سال 1233ق در دهکدهای از توابع نور مازندران متولد شد و در حوالی سال 1310ق در عکا در اثر بیماری درگذشت و در همانجا به خاک شپرده شد. [16]
پدرش از منشیان عهد محمدشاه قاجار و مورد توجه قائم مقام فراهانی بود و بعد از قائم مقام از مناصب خود برکنار شد و به شهر نور برگشت. [17]
میرزا حسینعلی بهاء تحصیلات مقدماتی و خواندن و نوشتن و مقداری عربی را طبق سنت رایج زمان زیر نظر پدر و تعدادی از معلمان آموخت. سپس به خدمت دولت در سمت منشی گری و دیوان درآمد، و پس از چندی به حلقات درویشان پیوست و مانند آنها زلفها و گیسوی بلند گذاشت و لباس قلندری بر تن کرد. [18]
با ظهور غوغای باب، میرزا حسینعلی و برادر ناتنی اش یحیی صبح ازل و تنی چند از خاندانش به باب پیوستند، و پس از اعدام باب، یحیی صبح ازل دعوی جانشینی او را کرد. میرزا حسینعلی در آغاز تسلیم او شد. اما پس از مدتی، رقابت با برادر را آغاز کرد و نخست ادعای «من یظهره اللهی» - که در سخنان باب آمده بود- کرد و به تدریج بر ادعاهای خود افزود تا به ادعای رسالت و شارعیت و حلول خدا در او رسید و خود را «الهیکل الاعلی» نامید و مدعی شد که سیدعلی محمد باب زمینه ساز و مبشر ظهور وی بوده است. سفارتخانه ها به ویژه سفارت روس با صراحت از برادرش حمایت می کردند و دولت را از تصمیم شدید علیه آنان تهدید می کردند.[19]
پس از باب، عموم بابیه به جانشینی میرزایحیی معروف به صبح ازل معتقد شدند و چون در آن زمان بیش از نوزده سال نداشت، میرزاحسینعلی زمام کارها را در دست گرفت. امیرکبیر برای فرونشاندن فتنه بابیان از میرزاحسینعلی خواست تا ایران را به قصد کربلا ترک کنند، او در شعبان 1267ق به کربلا رفت؛ اما چند ماه بعد پس از برکناری و قتل امیرکبیر در ربیع الاول 1268ق و صدارت یافتن میرزا آقاخان نوری به دعوت و توصیه وی به تهران بازگشت. [20]
در همین سال تیراندازی بابیان به ناصرالدین شاه پیش آمد و بار دیگر به دستگیری و اعدام بابیها انجامید، و چون شواهدی برای نقش حسینعلی در طراحی این سوءقصد وجود داشت، او را دستگیر کردند. اما حسینعلی به سفارت روس پناه برد و شخص سفیر از او حمایت کرد. سرانجام توافق دولت ایران و سفیر روس، میرزاحسینعلی بهاء به بغداد منتقل شد و بدین ترتیب بهاءالله با حمایت دولت روس از مرگ نجات یافت. او پس از رسیدن به بغداد نامه ای به سفیر روس نگاشت و از او و دولت روس برای این حمایت قدردانی کرد.
در بغداد کنسول دولت انگلستان و نماینده دولت فرانسه با بهاءالله ملاقات کردند و حمایت دولتهای خویش را به او ابلاغ کردند و حتی تابعیت انگلستان و فرانسه را نیز پیشنهاد کردند.[21] والی بغداد نیز با حسینعلی و بابیان با احترام رفتار کرد و حتی مقرری نیز تعیین شد. [22]
میرزایحیی(صبح ازل) نیز مخفیانه به بغداد رفت. در این هنگام بغداد، کربلا و نجف مرکز اصلی فعالیت بابیان شد و در پی اختلاف بر سر ادعای «موعود بیان» یا «من یطهره الله» آدمکشی های شدیدی بین بابیان رواج یافت. نزاع بین حسینعلی و میرزایحیی بر سر این ادعا موجب افتراق بابیان به دو فرقه بهائیه(پیروان حسینعلی) و ازلیه(پیروان میرزایحیی) شد. نقل شده است که در پی این منازعات میرزایحیی برادرش بهاء الله را مسموم کرد و بر اثر آن بهاءالله تا پایان عمر به رعشه دست مبتلا بود. [23] سرانجام صبح ازل در شهر فاماگوستا که آن را به اختصار ماغوستا گویند در قبرس درگذشت. [24]
فرقه های بابیت و بهائیت
بعد از اعدام سیدعلی محمد، بابیت به سه فرقه تقسیم شد و بعد از مرگ بهاءالله، نزاعی بین دوبرادر(عباس افندی و محمدعلی) به وجود آمد و به تبع آن دو فرقه دیگر افزوده شد، درنتیجه مجموعا پنج فرقه شدند:
1. ازلیه(به رهبری میرزا یحیی نوری، صح ازل)
2. بهائیه( به رهبری میرزا حسینعلی، بهاءالله)
3. بابیه خالص(فقط رهبری سیدعلی محمد باب را قبول دارند)
4. بابیه بهائیه عباسیه(قبول رهبری عبدالبهاء عباس افندی)
5. ناقضون(اتباع میرزامحمدعلی، برادر عبدالبهاء) [25]
