صفحه محصول - پاورپوینت جامع و کامل با عنوان نقد و تحلیل ایستگاه اتوبوس

لینک دانلود و خرید پایین توضیحات
دسته بندی : پاورپوینت
نوع فایل : PowerPoint (..pptx) ( قابل ویرایش و آماده پرینت )
تعداد صفحه : 37 صفحه

قسمتی از متن PowerPoint (..pptx) :

نقد و تحلیل ایستگاه اتوبوس استاد ارجمند: جناب آقای دکتر وزین نویدرضا بهزاد اشکان گیل عرب فرهاد فراهی شالچی تاریخچه اتوبوسرانی در ایران سیستم حمل و نقل در ایران، همگام با بسیاری از کشورهای مترقی دنیا شکل گرفت و البته عمده فعالیتهای اولیه در تهران متمرکز بود. بدنبال ایجاد راه آهن حضرت عبد العظیم توسط یک شرکت بلژیکی و راه اندازی ماشین دودی بین تهران و شهر ری، سیستم حمل و نقل عمومی با دو کارکرد تفریح و خدمات ایاب و ذهاب در محدوده بین شهری، کار خود را آغاز کرد. در سال 1305 لایحه تاسیس شرکت های اتوبوسرانی خصوصی تصویب شد و در این ارتباط مجوز تاسیس به یک شرکت دانمارکی داده شد. مدتی پس از راه اندازی خطوط اتوبوسرانی در تهران و شمیران به دلیل کمبود درآمد، فعالیت این اتوبوسها متوقف شد. به دنبال کودتای سوم اسفند رضاخانی، اتوبوس ها و خطوط اتوبوسرانی به تدریج گسترش یافت. در همین زمان تعدادی اتوبوس مدل زایس از شوروی خریداری شد و با حرکت آنها عملا" هشت خط اتوبوس در تهران راه اندازی شد.کرایه این اتوبوسها 10 شاهی بود. در سال 1321 سهیلی نخست وزیر وقت مصوبه ای مبنی بر اجازه ایجاد شرکت های حمل و نقل شهری ارائه کرد. در سال 1323 یکی از بانک ها دستور گرفت تا تعدادی اتوبوس وارد کند. از 50 دستگاه اتوبوس وارداتی مدل جدید 30 دستگاه به تهران اختصاص داده شد. این اتوبوسها که بعدها تعدادشان به 200 دستگاه رسید به صورت اقساط به شرکت های خصوصی فروخته شد. به تدریج اتوبوسرانی نظام یافته تر شد و بیشتر تحت کنترل درآمد. رفتار عمومی نیز برای سوار شدن به اتوبوس صحیح تر شد و مردم خود برای سوار شدن به اتوبوس صف می بستند. در سال 1331 قانون تاسیس شرکت های اتوبوسرانی عمومی در شهرها به تصویب مجلس شورای ملی رسید و امتیاز آن نیز به شهرداری ها محول شد. و در همین سال شرکت اتوبوسرانی تبریز تاسیس شد. نهایتا" در فروردین 1335 شرکت سهامی اتوبوسرانی تهران با نام شرکت واحد اتوبوسرانی تهران وحومه با سرمایه سیصد میلیون ریال به ثبت رسید همزمان شرکت اتوبوسرانی اهواز تاسیس شد. بتدریج مسئولین در تدارک تجهیز سیستم اتوبوسرانی بر آمدند تا خدمات مناسبت تری را ارائه دهند اما چون اغلب اقدامات بدون بررسی دقیق و همه جانبه انجام شد، توفیق چندانی حاصل نشد. نمونه آن در سال 1338 بود که هزاران دستگاه فروش بلیط در اتوبوس ها نصب شد اما نداشتن پول خرد و معطلی مسافران و فقدان سیستم کنترل موجب شد که این برنامه 8 ماه بیشتر دوام نیاورد و برچیده شود. فعالیت تاسیس شرکت های اتوبوسرانی شهری در دهه 40 با تاسیس شرکت های مزبور در مشهد (1342)، رشت (1345)، اصفهان (1346)، کرمان و ارومیه (1347) ادامه یافت. در دهه 50 و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی تعداد این شهرها به 14 رسید و شهرهای شیراز ، بوشهر، آبادان، کرمانشاه، گرگان و بابل نیز صاحب سازمان اتوبوسرانی شدند. در سالهای پس از انقلاب و تا سال 1368، 9 سازمان دیگر تاسیس شد، تا اینکه به زمان اوج ساماندهی شرکت های اتوبوسرانی رسیدیم ( سالهای 1368 تا 1371).